ბავშვობის მერეც, რაც წლები გადიოდა, ეს სახლი ხშირად მესიზმრებოდა. ყველა სიზმარი ერთიმეორეს ჰგავდა. თუმცა, შესაძლოა, სხვადასხვა ვარიაციით, მაგრამ ძირითადი თემა მაინც ერთი იყო. სადღაც, უცხო ქალაქის უცხო ქუჩებში მივდიოდი. უამრავ სახლს შორის ამ სახლს ვხედავდი. აბნეული, გზას მაინც განვაგრძობდი. ირგვლივ არაფერი მეცნობოდა, მარტო ამ ერთ სახლს მივშტერებოდი, თითქოს უწინ სადღაც მენახა.
