„მე არ ვირჩევ ჩემს გზას, გაუკვალავი გზა თავად მირჩევს.. სულ მეჩქარება ვთვლი, რომ დრო ცოტაა. იქნებ მარადისობაში წამი ხარ, რომელმაც გაქრობამდე უნდა მოასწრო და მარადიული ვარსკვლავს აენთო. ცხოვრების ყველა ეტაპზე ვსვამ კითხვას. ვინ ვარ! ან რატომ ვარ! რომელ გზაზე წავიდე და ბოლოს და ბოლოს რისთვის. შემოდგომა. ფერიცვალების გარეშე გაიძრცვა ხეები. არც მისი უძლური სითბო გამეფებულა, იქნებ ისე მციოდა ვერ ვიგრძენი. ყველაზე უგულო შემოდგომა.“
