ზამთარს ხანდახან წყნარი და თბილი დღე გამოერევა, ლაჟვარდოვან ცაზე ჯავარდენად აელვარებული ნაზ მზიანი მომადუნებელი, სიმყუდროვის შემქმნელი; შემდნარი თოვლი ისეთ არშიებად ბრწყინავს, რომ ადამიანს უნებლიედ ავიწყდება გუშინდელი სიცხე და დარდი, დაძაბულობა, მტრობა; აღარ სურს ფიქრი მომავალ სუსხზე, ქარბუქზე, თოვლჭყაპზე, დღევანდელი სითბოთი შეზარხოშებულს გაურკვეველი ტკბილი ზმანებები იპყრობს, რაღაც ნათელი ეფინება გულსა და სულზე.
