ავტორის მიერ წაკითხული „ლექციები ანტიკურ ფილოსოფიაში“ არ წარმოადგენს წარსულის ფილოსოფიის შესახებ აკადემიურ, ისტორიულ მონათხრობს. მასში არ გვხვდება ანტიკური ეპოქის ფილოსოფოსების ნააზრევის სტანდარტული „ინფორმაციული აღწერა“, არამედ წიგნში ნაჩვენებია ანტიკურ ეპოქაში წამოჭრილი ფილოსოფიური საკითხების „აზრის ცოცხალი მხარის“ გამოვლენა. რამეთუ, სამყაროში არსებული საზრისები არ შეიძლება იყოს ზღვრულ მდგომარეობაში და მათი გამიჯვნა არ უნდა ხდებოდეს დროის გარემოების მიხედვით, რადგან ყოფიერების თვისებიდან გამომდინარე, არ შეიძლება განხორციელებული ცხოვრებისეული აქტები იყოს წარსულში. საზრისები, რომელთა საშუალებითაც ფილოსოფოსობენ, ვერ იქნება დროზე დამოკიდებული, რადგან ტექსტის წარსულში შექმნის მიუხედავად მასში განხორციელებული აქტები, რომლებსაც საზრისების საშუალებით ვეცნობით, ჩვენი თანამედროვეა. ამიტომაც არ კარგავენ აქტუალობას ისეთი ფილოსოფოსები, როგორებიც არიან პლატონი, სოკრატე, არისტოტელე, და ა.შ., რომელთა მიერ განსჯის შედეგად მიღებული საზრისები არა ისტორიის საგანი და წარსულის შედეგია, არამედ ყოფიერების.
