სამყარო ცოდნისა და გამოცდილებების გაზიარებაზე დგას. ასე ვითარდება და ასე ხდება გაცილებით უსაფრთხო, მისი ყველა სიკეთე კი გაცილებით ხელმისაწვდომი.
დღემდე ჯერ კიდევ მითოლოგიზებული სიტყვა „აუტიზმი“ სხვებისთვის უფრო გასაგებ ცნებად რომ იქცეს, აქაც ცოდნისა და გამოცდილების გაზიარებაა საჭირო. მშობლებმა შვილები აუტისტური სპექტრის გამო რომ აღარ დამალონ, მათს თვალებში მხოლოდ შიში, ეჭვი, ბევრი შეკითხვა და დაბნეულობა რომ აღარ იკითხებოდეს.
დიანა ანფიმიადიმ „აუტიზმი სახლსა და სკოლაში“ სწორედ ამ მიზნით დაწერა. დიანა თავად იყო მშობელი, რომელსაც სხვისმა ემპათიამ და გამოცდილების გაზიარებამ აუტიზმის, როგორც ურთულესი თავსატეხის ამოხსნის პროცესი გაუადვილა და როგორც მშობელმა, გაიგო, როგორ მოიქცეს და როგორ დაეხმაროს მისი ცხოვრების მთავარ გმირს – საკუთარ შვილს. როგორც თავად ავტორი ამბობს, „ეს რომანი არაა, არც პოეტური კრებული, არც დოკუმენტური პროზა და არც კრიტიკული ესეები. ეს წიგნი აუტიზმის მქონე ბავშვის მშობლის, მასწავლებლის, მეზობლის, მეგობრის გამოცდილებაა, ერთი კონკრეტული ამბავი, რომელიც დიდი ამბის ფაზლის ნაწილია“, ერთგვარი გზამკვლევი ყველა მშობლისთვის, რათა არ დანებდნენ, არ შეშინდნენ და უკან არ დაიხიონ – ერთი ნაბიჯითაც კი.
