ზურაბ ქარუმიძის „Belacqua“ ტკივილსა და ადამიანურ სისუსტეებზე გამარჯვებული ტექსტია. ისეთი ტექსტი, ნამდვილი ლიტერატურის ყოვლისშემძლეობას რომ შეგვაგრძნობინებს, იმ ძალას, მხოლოდ მკითხველზე კი არა, თავად მწერალზეც რომ მოქმედებს, რომელსაც, მხატვრული ოსტატობისა და ადმიანური სიმტკიცის წყალობით, თვითირონია საშიშ და ვერაგ დაავადებასთან ბრძოლის გზაზე საუკეთესო იარაღად უქცევია.
